آبله میمونی
آبله میمونی نام یک بیماری است که چندی است در رسانه ها و محافل خبری در مورد آن زیاد شنیده ایم ، اما آیا میدانید این بیماری چیست ؟ اگر بخواهیم کمی تخصصی این بیماری را بررسی کنیم با بگوییم این بیماری یک بیماری نادر است که در اثر عفونت با ویروس آبله میمونی ایجاد می‌شود. ویروس آبله میمونی از خانواده ویروس‌هایی است که شامل ویروس واریولا (عامل آبله)، ویروس واکسینیا (مورد استفاده در واکسن آبله) و ویروس آبله گاوی است.
آبله میمونی اولین بار در سال ۱۹۵۸، در زمان شیوع بیماری شبیه به آبله در بین میمون‌هایی که برای تحقیق نگهداری می‌شدند، کشف شد، از این رو آبله میمونی نامگذاری شد. اولین مورد انسانی که این نوع آبله را گرفت در سال ۱۹۷۰ در جمهوری دموکراتیک کنگو بود .
مواردی از این نوع آبله در خارج از آفریقا به دلیل سفرهای بین المللی یا واردات حیوانات، در ایالات متحده، اسرائیل، سنگاپور و بریتانیا رخ داده است. مخزن طبیعی این آبله ناشناخته باقی مانده است. با این حال، جوندگان آفریقایی و میمون‌ها ممکن است حامل ویروس باشند و افراد را آلوده کنند
علائم و نشانه‌های آبله میمونی چیست ؟
در گام اول بهتر است علایم این بیماری را بشناسید ، دانستن در مورد علایم این بیماری به کمک خوهد کرد در مراحل اولیه بروز نشانه ها درمان لازم را انجام دهید ، نکته مهم اینکه علایم این بیماری در انسان به طور زیادی شبیه به آبله معمولی است اما نسبت به آبله خفیف تر است .
این آبله با تب، سردرد، دردهای عضلانی و خستگی شروع می‌شود. تفاوت اصلی بین علائم آبله و آبله میمونی در این است که آبله میمونی باعث تورم گره‌های لنفاوی (لنفادنوپاتی) می‌شود، در حالی که آبله اینطور نیست. زمان بین آلودگی به عفونت تا بروز علائمبرای آبله میمونی معمولاً ۷ تا ۱۴ روز است اما ممکن است این دوره بین ۵ تا ۲۱ نیز روز باشد.
بیماری با علائم زیر شروع می‌شود:
- تب
- سردرد
- دردهای عضلانی
- کمر درد
- تورم گره‌های لنفاوی
- لرز
- خستگی
در عرض ۱ تا ۳ روز (گاهی اوقات طولانی‌تر) پس از بروز تب، بیمار دچار بثورات پوستی می‌شود که اغلب از صورت شروع شده و سپس به سایر قسمت‌های بدن گسترش می‌یابد.
این ضایعات پوستی چه مسیری را طی میکنند
بعد از بروز ضایعات پوستی و قبل از اینکه این نشانه ها برطرف و بهبود یاند ، مراحل زیر را طی میکنند که عبارتند از :
- ماکول: ضایعات مسطحی که اندازه آنها کمتر از یک سانتی‌متر است.
- پاپول: برآمدگی کوچک و کاملاً مشخص در پوست است.
- وزیکول: کیسه‌ای پر از مایع شفاف با دیواره نازک است.
- پوسچول: ضایعات تاول مانند کوچک، ملتهب، پر از چرک بر روی سطح پوست هستند.پ
- و در نهایت دلمه
این بیماری معمولاً ۲ تا ۴ هفته طول می‌کشد. طبق آخرین آمارها میزان مرگ و میر این نوع آبله در آفریقا، ۱ نفر از هر ۱۰ نفر مبتلا به این بیماری است.
 |
حتما بخوانید : آیا ماسک های kn95 منقضی می شوند ؟ |
روش‌های انتقال آبله میمونی کدامند؟
انتقال ویروس آبله میمونی زمانی اتفاق می‌افتد که از طریق حیوان، انسان یا مواد آلوده به ویروس، با ویروس تماس پیدا کنیم. ویروس میتواند از طریق پوست آسیب‌دیده (حتی اگر آسیب قابل مشاهده نباشد)، دستگاه تنفسی یا مخاط (چشم، بینی یا دهان) وارد بدن شود. انتقال از حیوان به انسان ممکن است از طریق گاز گرفتن یا زخمی کردن، فراوری گوشت، تماس مستقیم با خون و ترشحات بدن حیوان، یا تماس غیرمستقیم با مواد دفعی حیوان رخ دهد.
تصور بر این است که انتقال از انسان به انسان عمدتاً از طریق قطرات تنفسی بزرگ اتفاق می‌افتد. قطرات تنفسی معمولاً نمی‌توانند بیش از چند متر حرکت کنند، بنابراین برای انتقال از طریق تماس چهره به چهره، مدت زمان طولانی لازم است. سایر روش‌های انتقال از انسان به انسان شامل تماس مستقیم با ترشحات یا مواد دفعی و نیز تماس غیرمستقیم مثلا از طریق لباس‌ها یا ملحفه‌های آلوده است.
میزبان اصلی بیماری آبله میمونی هنوز ناشناخته است، اگرچه تصور بر این است که جوندگان آفریقایی ممکن است در انتقال این بیماری نقش داشته باشند.
چه کسانی در معرض ابتلا هستند؟
نکته مهمی که باید بیشتر به آن توجه شود گروه خطری است که نسبت به سایرین بیشتر در معرض خطر هستند ، این دسته از افراد عبارتند از :
- قرار گرفتن در معرض چهره به چهره از جمله کارکنان بهداشتی بدون محافظ چشم و تنفسی
- تماس فیزیکی مستقیم با ضایعات پوستی از جمله تماس جنسی
- تماس با مواد آلوده مانند لباس، ملافه یا ظروف آلوده فرد تایید شده آبله میمون در ۲۱ روز قبل از شروع علائم
- سابقه سفر به یک کشور بومی آبله میمون را در ۲۱ روز قبل از شروع علائم
مصونیت متقابل محافظتی در برابر واکسیناسیون آبله به افراد مسن محدود خواهد شد، زیرا جمعیت های زیر ۴۰ یا ۵۰ سال در سرتاسر جهان دیگر از حفاظت ارائه شده توسط برنامه های قبلی واکسیناسیون آبله بهره نمی برند. مصونیت کمی نسبت به این بیماری در میان جوانانی که در کشورهای غیر بومی زندگی می کنند وجود دارد زیرا ویروس در آنجا وجود نداشته است.
پیشگیری از آبله میمونی
همواره گفته شده که پیشگیری بهتر از درمان است ، در مورد این بیماری نیز این امر صدق میکند برای پیشگیری از ابتلا به این بیماری اقدامات متعددی وجود دارد از جمله موارد زیر :
- از تماس با حیواناتی که می‌توانند حامل ویروس باشند (از جمله حیواناتی که مشکوک به بیماری هستند یا لاشه حیوانات در مناطقی که آبله میمونی شایع است) خودداری کنیم.
- از تماس با موادی که با حیوان بیمار در تماس بوده است خودداری کنیم.
- بیماران آلوده را از افرادی که در معرض خطر عفونت هستند، جدا کنیم.
- پس از تماس با افراد یا حیوانات آلوده، بهداشت دست را به خوبی رعایت کنیم.
- شستن دست‌ها با آب و صابون یا استفاده از ضدعفونی کننده‌های دست مبتنی بر الکل ضروری است.
- هنگام مراقبت از بیماران از تجهیزات حفاظت فردی (ماسک، دستکش و …) استفاده کنیم.
سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA)، واکسن JYNNEOS که یک واکسن ویروس زنده ضعیف شده است، را برای پیشگیری از آبله میمون تایید کرده است.
درمان آبله میمونی
در حال حاضر، هیچ درمان قطعی و اثبات شده‌ای برای عفونت ویروس آبله میمونی وجود ندارد. در صورت لزوم می‌توان برای کنترل شیوع آبله از واکسن آبله و بعضی داروهای ضدویروسی استفاده کرد. به همین دلیل است که لازم است همه ما برای جلوگیری از شیوع این بیماری نکات بهداشتی و مراقبتی را با دقت زیادی رعایت کنیم و به آن توجه داشته باشیم ، استفاده از ماسک در اماکن شلوغ ، شستن دست ها و رعایت فاصله اجتماعی همچنان میتواند راه های موثری باشد.
واکسن آبله و آبله میمونی
از آنجایی که ویروس آبله میمونی ارتباط نزدیکی با ویروس ایجاد کننده آبله دارد، واکسن آبله میتواند از افراد در برابر ابتلا به آبله میمونی نیز محافظت کند. اطلاعات فعلی نشان می‌دهد که واکسن آبله حداقل ۸۵ درصد در پیشگیری از آبله میمونی موثر است. دانشمندان بر این باورند که واکسیناسیون حتی پس از قرار گرفتن در معرض آبله میمونی، ممکن است به پیشگیری از بیماری یا کاهش شدت آن کمک کند.
توصیه WHO
شناسایی موارد اضافی و گسترش بیشتر در کشورهایی که در حال حاضر موارد را گزارش می کنند و سایر کشورهای عضو محتمل است. هر بیمار مشکوک به آبله میمون باید بررسی شود و در صورت تایید، جداسازی شود تا زمانی که ضایعات آنها پوسته پوسته شود، دلمه افتاده و لایه ای تازه از پوست در زیر آن تشکیل شود. کشورها باید برای موارد مربوط به بیمارانی که با راش غیر معمولی که در مراحل متوالی پیشرفت میکند – ماکول‌ها، پاپول‌ها، وزیکول‌ها، پوستول‌ها، دلمه‌ها هوشیار باشند.
تب، بزرگ شدن غدد لنفاوی، کمردرد و دردهای عضلانی را نیز جدی بگیرند. این افراد ممکن است به محیط‌های مختلف اجتماعی و مراقبت‌های بهداشتی از جمله مراقبت‌های اولیه، کلینیک‌های پزشکی، واحدهای بیماری‌های عفونی، زنان و زایمان، اورولوژی، بخش‌های اورژانس و کلینیک‌های پوست مراجعه کنند. افزایش آگاهی در میان جوامع بالقوه آسیب پذیر و هم چنین ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی و کارکنان آزمایشگاه، برای شناسایی و پیشگیری از موارد ثانویه بیشتر و مدیریت موثر شیوع فعلی ضروری است.
 |
حتما بخوانید : قارچ سیاه و نگرانی بیماران کرونایی از ابتلا به آن |
در طول شیوع آبله میمون، تماس فیزیکی نزدیک با افراد آلوده مهم ترین عامل خطر برای ویروس آبله میمون است. اگر فرد مشکوک به آبله میمون باشد، بررسی باید معاینه بالینی بیمار با استفاده از اقدامات مناسب پیشگیری و کنترل عفونت باشد. بررسی قرار گرفتن در معرض بیماری باید دوره بین ۵ تا ۲۱ روز قبل از شروع علائم باشد. هر بیمار مشکوک به آبله میمون باید در طول دوره های عفونی احتمالی و شناخته شده، یعنی در مراحل اولیه و راش بیماری، ایزوله شود. تأیید آزمایشگاهی موارد مشکوک مهم است اما نباید اجرای اقدامات بهداشت عمومی را به تأخیر بیندازیم.
ملاحظات ایمنی
فردی که با یک فرد آلوده تماس مستقیم دارد ممکن است به آبله میمون مبتلا شود. مراحل محافظت از خود شامل پرهیز از تماس پوست با پوست یا چهره به چهره با افرادی که دارای علائم هستند، انجام رابطه جنسی ایمن، تمیز نگه داشتن دست ها با آب و صابون یا الکل، تمیز کردن اشیاء و سطوحی که لمس شده اند و استفاده از ماسک است.
در حالی که مکانیسم‌های دقیق انتقال شیوع آبله میمون‌ها هنوز در حال بررسی است و احتمالا با مکانیسم‌های SARS-CoV-2 متفاوت است، یادآوری این نکته ضروری است که اقدامات پیشگیرانه کلی توصیه شده در برابر COVID-19 نیز تا حد زیادی از انتقال ویروس آبله میمون محافظت میکند. علاوه بر این، هر شخصی که با تعریف مورد مشکوک، احتمالی و تایید شده که در بالا توضیح داده شده است، باید از تماس نزدیک با افراد دیگر خودداری کند و در اجتماعات بزرگ شرکت نکند.
تحقیقات بیشتر در مورد بهداشت عمومی در کشورهای غیر بومی که مواردی را شناسایی کرده‌اند، از جمله یافتن موارد گسترده و ردیابی تماس، تحقیقات آزمایشگاهی، مدیریت بالینی و جداسازی با مراقبت‌های حمایتی ادامه دارد. WHO در حال دعوت از کارشناسان برای بحث در مورد توصیه های مربوط به واکسیناسیون است.
به خاطر داشته باشید
وضعیت در حال تغییر است و WHO انتظار دارد با گسترش نظارت در این کشورها موارد بیشتری از آبله میمون شناسایی شود. اقدامات فوری برای اطلاع رسانی به افرادی که ممکن است بیشتر در معرض خطر ابتلا به عفونت آبله میمون هستند با اطلاعات دقیق متمرکز می شوند تا از گسترش بیشتر جلوگیری شود.
شواهد موجود کنونی نشان می دهد کسانی بیشتر در معرض خطر هستند که در تماس فیزیکی نزدیک با فرد مبتلا به آبله میمون دارای علائم بوده اند. WHO هم چنین در تلاش است تا راهنمایی هایی را برای محافظت از ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی خط مقدم و سایر کارکنان بهداشتی که ممکن است در معرض خطر باشند ارائه دهد. WHO در روزهای آینده توصیه های فنی بیشتری ارائه خواهد کرد.
نظرات و سوالات شما